شکلگیری سلفیگری، یکی از مهمترین رویدادهای ایدئولوژیکی و فکری تاریخ مسلمانان به شمار میآید که توانسته است به پشتوانه ادبیات فقهی و کلامی، نیاز به گرایشها و جریانهای سیاسی سلفی را مجسّم و آنها را در اشکال روز، بازتولید کند. در این میان، عراق با موقعیت حساس و وابستگیهای عمیق ژئوپلیتیکی متقابل با جمهوری اسلامی ایران، یکی از معدود کشورهایی است که همواره از بدو شکلگیری ایده سلفیگری درگیر آن بوده است بطوری که پس از اشغال عراق، این کشور به کانون اصلی فعالیت گروههای سلفی تبدیل شد و این جریان در تلافی و همپوشانی با مدارهای قدرتمند سلفی، در جایگاه مهمترین بازیگر غیردولتی در صحنه تحولات عراق قرار گرفت.